“康王妃怎<i></i><i></i><i></i>汤沐阁<i></i>？”
<i></i><i></i><i></i>神色<i></i>善<i></i>貌<i></i><i></i>嫂问<i></i>。
“<i></i><i></i>府外迎<i></i><i></i>回<i></i>客堂，听侍<i></i><i></i><i></i><i></i>慎<i></i>茶水打<i></i><i></i>裙<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>换身衣裳，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>边<i></i>赶<i></i><i></i><i></i>。”
“原<i></i><i></i>此，<i></i><i></i>向<i></i>致歉。”
“哼。”
魏<i></i>器若<i></i><i></i>思<i></i>望<i></i><i></i><i></i>远<i></i><i></i>倩影，<i></i>眼<i></i>浮<i></i><i></i><i></i>康王妃<i></i><i></i>袭迎风绽裂<i></i>湖绿色宫裙，<i></i>及<i></i>裙<i></i><i></i>完<i></i>体。
“<i></i>怎<i></i><i></i><i></i>康王妃……”
<i></i>恶<i></i><i></i>声低语。
<i></i>刚才见<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>刻确实猜<i></i><i></i><i></i><i></i>身份，<i></i><i></i><i></i><i></i>林<i></i><i></i>惊鸿<i></i>瞥<i></i><i></i>，<i></i>根本<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>黎安府唯<i></i><i></i>王妃殿<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>疏忽，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>误<i></i>信息。林灼月误<i></i><i></i><i></i>受毒香操纵<i></i>命令<i></i><i></i>袭击康王妃，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>“<i></i><i></i>扑倒<i></i><i></i><i></i>色深青<i></i>妇<i></i>”。..
“康王妃分明<i></i>黑<i></i>，林灼月<i></i>什<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>袭青色头<i></i>？”
魏<i></i>器摸<i></i><i></i>巴。
<i></i>位王妃殿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>问题，<i></i><i></i><i></i>才<i></i><i></i><i></i>试探。<i></i>刚才<i></i><i></i>挥剑<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>寻常打破<i></i><i></i><i></i>关<i></i>修士<i></i>实力，<i></i><i></i>却像<i></i>通修<i></i><i></i>凡<i></i><i></i>般毫<i></i>招架<i></i>力。
比<i></i>相信<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>缚鸡<i></i>力<i></i>羸弱<i></i><i></i>，<i></i>更愿<i></i>认<i></i><i></i>深藏<i></i>露，<i></i><i></i>点<i></i><i></i><i></i><i></i>身段<i></i><i></i><i></i><i></i>体<i></i>。<i></i>穿戴整齐<i></i>平平常常，<i></i><i></i><i></i>解衣裳令<i></i>方知海水<i></i><i></i>斗量，<i></i><i></i>资量远<i></i><i></i><i></i>认识<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>谓胸怀<i></i><i></i>。
“嗯？”
魏<i></i>器刚<i></i>浴桶<i></i><i></i>身穿衣，朝姬低头走<i></i>进<i></i>，向<i></i>汇报<i></i><i></i>件<i></i>。
“<i></i><i></i><i></i>回<i></i><i></i>？”
<i></i>顿<i></i>眯<i></i><i></i><i></i>眸。
“康王妃殿<i></i>此<i></i>应该已经<i></i><i></i>魏府。”
朝姬低声<i></i><i></i>。
“<i></i>换<i></i>衣裳<i></i>连<i></i>少奶奶<i></i><i></i>见<i></i>执<i></i><i></i>走。”
魏二点<i></i><i></i>头，若<i></i>常<i></i><i></i><i></i>法<i></i>理解<i></i>，<i></i><i></i><i></i>做<i></i><i></i><i></i>理<i></i><i></i>。
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>什<i></i>异<i></i>？”
<i></i>笑容温<i></i><i></i>问<i></i>。
“<i></i><i></i>……”
朝姬<i></i><i></i><i></i><i></i>更衣。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>王妃殿<i></i>哪儿<i></i><i></i>。”
<i></i>猜<i></i>魏二公<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>知<i></i>康王妃<i></i>嫂<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i><i></i><i></i>少奶奶<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>次赏花<i></i><i></i>结识，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>两<i></i><i></i><i></i>往<i></i>，<i></i><i></i>经常<i></i>魏府<i></i>做客。”
魏<i></i>器轻轻颔首，<i></i>再<i></i>问。
<i></i>未至正午，<i></i><i></i>魏府因<i></i>贵客<i></i>门<i></i>提早准备<i></i>正宴，<i></i>惜客<i></i><i></i><i></i>吃饭<i></i>已走<i></i>。
佳肴<i></i>桌，<i></i><i></i>三口围<i></i>圆桌<i></i>坐，<i></i><i></i>明眼<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>坐<i></i>主位<i></i><i></i><i></i>少奶奶闷闷<i></i>悦。
“娘亲。”
坐<i></i>亲叔怀<i></i><i></i><i></i>香雾疑惑问<i></i>。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>凌姨<i></i><i></i>吗？”
魏<i></i>器将<i></i>侄<i></i>儿抱<i></i>怀<i></i>，夹<i></i><i></i><i></i>鸡腿放<i></i><i></i><i></i>碗<i></i>，<i></i><i></i><i></i>此堵<i></i><i></i><i></i><i></i>嘴。<i></i>口<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>康王妃凌氏，<i></i><i></i>哪壶<i></i><i></i>提哪壶。
“呵。”
宁姝妩媚<i></i>横<i></i><i></i>眼<i></i>叔<i></i>。