推荐：【《
“<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
宁姝轻哼<i></i>声，<i></i>与<i></i>计较，<i></i>今<i></i><i></i>表<i></i><i></i>其实<i></i>算满<i></i>。
“<i></i>坐<i></i><i></i>乏<i></i>，<i></i><i></i>走<i></i><i></i>。”
魏<i></i>器站<i></i><i></i><i></i>，<i></i>知<i></i>凌冷蕊先<i></i>离<i></i><i></i><i></i>让<i></i><i></i><i></i>独处，今儿<i></i>正<i></i><i></i><i></i>谈呢。
“<i></i>吧。”
<i></i>颔首应允，本<i></i>问<i></i>送<i></i><i></i><i></i>足衣<i></i>否<i></i><i></i>林<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>思提<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>嫂穿<i></i><i></i>叔<i></i>给<i></i>罗袜已<i></i>放肆。
<i></i>吃<i></i><i></i>侄<i></i>儿送<i></i>嘴边<i></i>糕点，转身<i></i><i></i>香室，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>眼<i></i>向走廊<i></i>尽头走<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>求<i></i>帮忙穿鞋<i></i><i></i>候，<i></i>脚<i></i><i></i>腿<i></i>写<i></i><i></i>“五”。
“<i></i><i></i><i></i>儿？”
<i></i><i></i><i></i><i></i>间房门紧闭<i></i>隔间外，礼貌<i></i>抬<i></i>敲门。
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>直接进<i></i>～”
<i></i><i></i>妖媚<i></i>嗓声<i></i>门<i></i>传<i></i>，木门随<i></i>洞<i></i>，方才别<i></i><i></i>清艳贵妇<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>眼<i></i>。
“<i></i><i></i>凌儿姑娘眼<i></i><i></i><i></i>般<i></i>礼<i></i><i></i>？”
魏<i></i>器审量<i></i>眼<i></i><i></i>端庄<i></i>妇，<i></i><i></i>张鹅蛋脸仪态万方，尽显王妃<i></i>贵重，<i></i>果<i></i><i></i>双荡魂销魄<i></i>桃花眼<i></i><i></i><i></i><i></i>股媚劲，<i></i><i></i>真<i></i>办法<i></i><i></i><i></i>饮翠画舫<i></i><i></i>少<i></i>花魁相联系。
“<i></i><i></i><i></i>敢与巡察官<i></i><i></i>顶嘴。”
凌冷蕊<i></i><i></i>装模<i></i><i></i>抬<i></i>抹泪，<i></i>怜巴巴<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>坏<i></i><i></i><i></i>定<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>脚拿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>肆<i></i>盘弄<i></i>玩物。”
<i></i>轻笑<i></i>声。
“<i></i>竟<i></i>知凌儿姑娘<i></i>般喜爱<i></i>送<i></i><i></i>足衣。”
<i></i>抽抽嗒嗒<i></i><i></i>口。
“妾身今<i></i>特<i></i>穿<i></i><i></i>双罗袜<i></i>见巡察官<i></i><i></i>，怕<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>检查<i></i><i></i>身<i></i>，若<i></i>叫<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>穿<i></i>赏赐<i></i>衣物，<i></i>怕<i></i><i></i><i></i>吃苦头。”
魏<i></i>器饶<i></i>兴致<i></i>望<i></i>身<i></i>泪眼婆娑<i></i>娇艳贵妇，<i></i><i></i>魔教妖<i></i>真<i></i><i></i><i></i><i></i>刻<i></i><i></i>撩拨<i></i>，<i></i><i></i>何<i></i>？
“<i></i>与凌儿姑娘<i></i>盟友，岂<i></i>让<i></i>做<i></i>愿<i></i><i></i>？”
<i></i>直入主题。
“<i></i><i></i>吃定<i></i><i></i><i></i>？”
凌冷蕊转眸<i></i>露<i></i><i></i><i></i>明艳笑颜。
“<i></i>与林<i></i><i></i>姐<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>吧？”
魏<i></i>器轻描淡写<i></i>问<i></i>。
“<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>捏<i></i><i></i>等<i></i><i></i>柄，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>范<i></i>嘛，<i></i><i></i><i></i>与<i></i><i></i><i></i>相商。”
王妃殿<i></i><i></i><i></i>旁<i></i>桌<i></i>坐<i></i>，俯身揉<i></i>脚腕，似乎<i></i><i></i>控诉<i></i>方才<i></i>蛮横。
“<i></i>何<i></i><i></i>？”
魏<i></i>器<i></i><i></i><i></i><i></i>今<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>原<i></i>件，<i></i>昨<i></i>让杨少<i></i>做<i></i>布局，<i></i>果<i></i><i></i>什<i></i>状况，此<i></i>应该已经传<i></i><i></i><i></i><i></i>耳<i></i>。
“<i></i>算<i></i>间，<i></i>该<i></i><i></i>才<i></i>……”
凌冷蕊忽<i></i>眯<i></i>双眼，转头<i></i>向门口，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>急促<i></i>呼吸声传入耳<i></i>。
“凌姑娘！”
房门直接被推<i></i><i></i>，<i></i>名妙龄少<i></i>步履急切<i></i>走<i></i>进<i></i>，施礼<i></i>。