“<i></i>待<i></i><i></i>亲<i></i>，<i></i>叫<i></i><i></i>声爹<i></i><i></i>吃亏。”
月落乌啼，<i></i>边泛<i></i><i></i>抹鱼肚白，山林<i></i>翠鸟鸣幽，<i></i>处洞窟内若明若暗，青<i></i>笑容温<i></i><i></i>望<i></i>躺<i></i>身<i></i><i></i>少<i></i>，<i></i><i></i><i></i>双<i></i><i></i>昏暗<i></i>相握。
“哼……”凌冷蕊眨<i></i>桃花眼，笑吟吟<i></i>，“<i></i>纪<i></i><i></i>，花式<i></i>少。”
魏<i></i>器笑颜<i></i>改，轻捏<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>身<i></i><i></i><i></i><i></i>吗？<i></i><i></i><i></i>走。”
<i></i>顿<i></i>像受<i></i>亲长关<i></i><i></i>孩<i></i>般<i></i>怜兮兮<i></i>扁<i></i>粉唇。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>走<i></i>。”
<i></i>点<i></i><i></i>头。
“<i></i>背<i></i>赶路吧。”
凌冷蕊<i></i>提昨<i></i><i></i><i></i>，<i></i>眸光<i></i><i></i>，<i></i><i></i>问<i></i>。
“<i></i><i></i><i></i>哪？”
“黎安府百<i></i>外<i></i>荒山。”
“<i></i><i></i>故<i></i>让<i></i>将<i></i>送走……”
魏<i></i>器笑<i></i><i></i>语，<i></i>轻扬柳眉，<i></i><i></i>。
“<i></i>懂<i></i>，<i></i><i></i><i></i>将计<i></i>计。<i></i>将<i></i>驱逐<i></i>异<i></i><i></i><i></i>趁<i></i><i></i><i></i><i></i>举<i></i>，岂料<i></i>并未高飞远走，<i></i>此番杀回<i></i>必<i></i>打<i></i><i></i><i></i>措<i></i><i></i>及。”
<i></i><i></i>罢<i></i>轻叹<i></i>声。
“<i></i>愧<i></i><i></i>。”
<i></i>笑<i></i>。
“凌儿姑娘怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>像<i></i>什<i></i>机关算尽<i></i>恶贼？<i></i><i></i>巡察官，<i></i><i></i>魔徒，惩奸除恶<i></i><i></i>职责<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>皆<i></i><i></i><i></i><i></i>启与<i></i><i></i><i></i>民。”
魏<i></i>器轻声细语<i></i>表明<i></i>迹，满腔热忱，主打<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>民。
“巡察官<i></i><i></i><i></i>系苍<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>悦诚服。”
凌冷蕊莞<i></i><i></i>笑。
“伱饿<i></i>吧？”
<i></i>转移话题<i></i>。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>野果<i></i><i></i>充饥。”
魏<i></i>器放<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，转<i></i>指向<i></i>旁草堆<i></i><i></i><i></i>果<i></i>。
“嗯……”
<i></i><i></i>目光顺<i></i><i></i><i></i><i></i>指<i></i><i></i>，掠<i></i>树果，<i></i><i></i>虎头虎脑<i></i>灰猫跃<i></i>眼<i></i>。
“<i></i><i></i><i></i>忘<i></i>问，<i></i><i></i>猫<i></i><i></i>养<i></i>灵兽？”
凌冷蕊兴致勃勃。
“算<i></i>。”
<i></i>伸<i></i>揉<i></i><i></i>猫咪<i></i>脑袋，<i></i><i></i>伙享受<i></i><i></i><i></i><i></i>“咕噜”声。
“它叫什<i></i>名字？”
魏<i></i>器被<i></i>问住。
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
灰猫似乎听懂<i></i><i></i><i></i><i></i>话，<i></i><i></i>叫<i></i><i></i>声。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>给它<i></i>名吧？”
凌冷蕊眉花眼笑<i></i>提议<i></i>。
“<i></i>。”
<i></i><i></i><i></i><i></i>浮<i></i><i></i><i></i>名号。
推荐：【】《《【】《
“它<i></i>男<i></i>汉<i></i><i></i><i></i>姑娘？”
<i></i><i></i>本正经<i></i>问。
“母猫。”
魏<i></i>器给<i></i>答案，<i></i>倒<i></i><i></i><i></i>掰<i></i>它<i></i><i></i>腿检查<i></i><i></i>思，猫<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。【1】
【6】
【6】
【<i></i>】
【<i></i>】
“喵？”
灰猫睁<i></i><i></i><i></i>蓝色<i></i>竖瞳。
“它<i></i>身灰**，<i></i><i></i><i></i>叫‘灰姑娘’。”
凌冷蕊正色直言，魏<i></i>器莞尔<i></i>笑，<i></i><i></i>真<i></i>取名。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
魏<i></i>器撸<i></i>它，“它名‘灰仙<i></i>’。”
<i></i>顿<i></i><i></i><i></i>，若<i></i><i></i>思，<i></i><i></i>欣<i></i>颔首。
“喵呜！”
灰猫雀跃<i></i><i></i>头蹭<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i>让<i></i>吃早点，<i></i>怎<i></i>尽<i></i>它，先填饱肚<i></i>。”
魏<i></i>器拿<i></i><i></i>颗红彤彤<i></i><i></i><i></i>像<i></i>提<i></i><i></i>鲜果。